Okolicę Pisza, jak i inne regiony tej części kraju, zamieszkiwały staropruskie plemiona. Świadczą o tym odkryte w Piszu przy ulicy Okopowej groby ciałopalne. Historię tych ludów na terenach Pisza i pobliskiej okolicy potwierdzają również zapiski Klaudiusza Ptolemeusza. Mimo, że region piski był słabo zaludniony, to staropruskie plemiona zajadle walczy ze sobą. Resztę dopełnili sprowadzeni na te tereny Krzyżacy, którzy wybudowali niewielki zamek na bagnistych wybrzeżach rzeczki Pisy. Budowla wraz z zamkiem w Okartowie była ważnym punktem obronnym zakonu. W końcu Krzyżacy zostali pokonani. Następne lata nie wyglądały wesoło, pełne były wojen sąsiedzkich.

W lata 1709-1711, podobnie jak większość Mazur, nawiedziła epidemia dżumy. Jak podają przekazy przeżyło tylko kilkunastu mieszkańców Pisza. Wiek XIX to głównie germanizacja ludności mazurskiej i rozwój przemysłu drzewnego. Uruchomiono również żeglugę do Rynu i Gdańska oraz połączenie kolejowe z Olsztynem i Ełkiem. Rozwój kolei przyczynił się do rozwoju miejscowości, zainteresowania turystyką, której większy wpływ był widoczny w okresie międzywojennym. Początki II Wojny Światowej nie miały większego wpływu na wygląd miasta, które dopiero po wkroczeniu wojsk radzieckich zostało zniszczone w niemal 70 procentach.  Wysiedlono ludność, którą uznano za niepolska. Wojska sowieckie oddały rządy nad miastem dopiero pod koniec maja 1945 roku Polakom. Rozpoczęła się odbudowa miasta i jego infrastruktury. Nie zapomniano o turystyce, choć traktowano ją trochą po macoszemu. Nie zmienia to faktu, iż miejscowość zawsze cieszyła się dużym zainteresowaniem turystów. I tak jest do dziś, tym bardziej, że ostatnie inwestycje w turystyką znacznie uatrakcyjniły Pisz. Jest tu dostępna ekomarina oraz plaża miejska w Piszu.